Cześć :)
Wstępem, przepraszam za tak długą nieobecność. W sierpniu dostałam własnego konia (kto widział 2 bloga to już wie), przy okazji miałam parę problemów, a do tego doszła szkoła normalna i muzyczna, więc czasu mało...
Widzę, że w czasie, kiedy mnie nie było, zebraliście dodatkowe 150 wyświetleń. Uwielbiam Was :)
Dzisiejszy post ze specjalną dedykacją dla użytkownika Osoba O Imieniu, autora pierwszego komentarza na tym blogu (aaaa jaram się :))
I znów odsyłam do posta głównego, gdzie znajdziecie resztę układów :)
Budowa konia: Budowa ogólna
Dziś o układzie krążenia.
Układ krążenia tworzą serce i naczynia krwionośne z krążącą w nich krwią (układ krwionośny) oraz układ chłonny. Serce oraz naczynia krwionośne są układem zamkniętym.
Serce:
Końskie serducho ma kształt zbliżony do stożka. Razem z osierdziem zajmuje u konia przestrzeń od trzeciego (lub nawet drugiego) żebra aż do szóstego.
Z zewnątrz narząd ten okryty jest workiem surowiczym, tj. osierdziem.
Serce składa się z dwóch przedsionków oraz dwóch komór.
Jeżeli chcemy wyczuć serce konia, musimy włożyć wyprostowaną dłoń między klatkę piersiową a przednią kończynę z lewej strony mniej więcej na wysokości stawu łokciowego.
Praca odbywa się w fazach:
- skurcz obydwu przedsionków,
- skurcz obydwu komór,
- rozkurcz obydwu przedsionków a zaraz po nich komór (pauza)
Serce konia wykonuje 28-45 uderzeń w ciągu minuty.
Narząd ten NIE pobiera bezpośrednio substancji odżywczych i tlenu ze krwi (która znajduje się w przedsionkach i komorach) - jest odżywiany przez specjalne tętnice wieńcowe.
U koni serce waży średnio 4 kg, co stanowi 0,7% masy ciała (dla porównania - u krowy stanowi ono 0,5%)
Taka mała ciekawostka :)
Serce u koni pełnej krwi angielskiej (folbluty = wyścigowe wyścigówki :)) jest większe, tzn. ma większe przedsionki i komory, aby mogły szybciej pompować krew.
Na przykład serce znakomitego konia pełnej krwi - Eclipse - ważyło 6,5 kg!
Naczynia krwionośne:
Naczynia krwionośne, którymi krew wypływa z serca nazywamy tętnicami, a te, którymi wraca - żyłami.
Ściany tętnic są grube i sprężyste, natomiast ściany żył - bardziej wiotkie. Ciśnienie krwi płynącej w tętnicach jest duże i dlatego trudniej zahamować krwotok tętniczy niż krwotok żylny.
Najdrobniejszymi naczyniami krwionośnymi nazywamy włosowatymi - łączą one końce tętnic z początkami żył i właśnie w ich zasadniczo zachodzi realizacja funkcji krwi.
Układ krwionośny dzielimy na 2 obiegi:
- płucny (czyli mały), który prowadzi krew od serca do płuc i z powrotem do serca i zapewnia natlenienie.
- duży, zaopatrujący organizm w utlenioną wcześniej krew.
No właśnie, a'propos krwi:
Krew spełnia wielorakie funkcje:
- dostarcza tlen do komórek organizmu,
- dostarcza substancje odżywcze komórkom,
- odprowadza produkty przemiany materii z komórek, jak również wszystkie szkodliwe i zbędne produkty do narządów wydalniczych,
- bierze udział w obronie organizmu (najwięcej ciepła oddaje krew przepływając przez naczynia krwionośne skóry),
- bierze udział w regulowaniu gospodarki wodnej ustroju,
Skład krwi zmienia się pod wpływem różnorakich czynników (żywienie, duży wysiłek). Jeszcze przed rozpoczęciem zawodów u koni sportowych i wyścigowych można zaobserwować pewne zmiany, jak przy wysiłku fizycznym, właśnie na skutek bodźców warunkowych (tj. widok toru wyścigowego, przeszkód, widzów)
__________________________________
Ok, mam nadzieję, że temat wyczerpałam :)
Jak zawsze pomagała mi książka "ABC jeździectwa"
niedziela, 27 października 2013
czwartek, 1 sierpnia 2013
Budowa konia: Układ trawienny
Dzisiaj wyjątkowo krótko.
Na początku, jak zawsze, odnośnik do menu tematu:
Budowa konia: Budowa ogólna
A teraz o układzie trawiennym konia.
Długość przewody pokarmowego konia jest 10-12 krotnie dłuższa od długości ciała. Oznacza to, że np. koń o długości ciała 2,5m może mieć długość przewodu pokarmowego nawet 30m!
Ze względu na odmienną budowę poszczególnych odcinków i różne czynności rozróżnia się:
- jamę ustną
Od zewnątrz otaczają ją wargi i policzki.
Górna warga pomaga w zgarnianiu pokarmu. To, że koń dotknie nas wargami nie znaczy od razu, że chce nas ugryźć. Wtedy chce nas zaczepić.
Trawę odcinają zębami. Jednak podczas jedzenia ziarna pomagają sobie zębami.
Koń pobiera wodę poprzez cedzenie. Filtruje wodę przez zęby tak, by żadne niechciane rzeczy znajdujące się we wodzie nie przedostały się do jamy ustnej.
Żuje pokarm bardzo dokładnie i dłuugo. Żucie 1 kg siana trwa od 30 do 40 minut, 1 kg owsa - 9 minut. Wewnątrz jamy ustnej, w błonie śluzowej, znajdują się gruczoły ślinowe. Podczas przyjmowania pokarmu następuje obfite wydzielenie śliny - tym większe, kiedy pokarm jest suchszy i twardszy.
Głównym zadaniem śliny jest nawodnienie suchego pokarmu oraz przygotowanie kęsa do połknięcie.
- gardło
Gardło stanowi połączenie jamy ustnej z przełykiem.
- przełyk
Przełyk to wąski, długi przewód o dość grubych ścianach prowadzących od gardła do żołądka
- żołądek
Koń ma żołądek jednokomorowy, tak jak człowiek. W przedniej, bezgruczołowej części żołądka, pokarm rozmięka i pęcznieje, natomiast w drugiej - gruczołowej - następnie trawienie pokarmu, a przede wszystkim białek. Pokarm w żołądki układa się warstwami.
Żołądek konia jest bardzo mały w stosunku do całego układu pokarmowego Jego objętość wynosi od 6dm^3 (6 decymetrów sześciennych) do 15dm^3.
Wszelkie zaburzenia trawienia w żołądku doprowadzające do silnego pęcznienia pokarmu lub fermentacji połączonej z produkcją dużej ilości gazów (np. pojenie konia po uprzednim nakarmieniu go paszą pęczniejącą lub fermentującą) są bardzo niebezpieczne, gdyż mogą doprowadzić do pęknięcia żołądka. Niebezpieczeństwo to wynika stąd, że koń nie może wymiotować, ponieważ jego przełyk uchodzi do żołądka ukośnie.
Koń może zwymiotować... ale tylko raz.
Dzieje się to wtedy, kiedy pęknie żołądek.
Niestety, pęknięcie żołądka jest równoznaczne ze śmiercią konia.
- jelito cienkie
Jest to najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego. U konia ma od 10 do 30 m długości i tworzy liczne pętle. Pierwszy odcinek jelita cienkiego to dwunastnica, dalej biegnie jelito czcze i kręte. W jelicie cienkim pokarm ulega dalszemu trawieniu pod wpływem soku trzustkowego, żółci i soku jelitowego. Koń nie ma woreczka żółciowego. Trawienie w żołądku i w jelicie cienkim jest procesem ciągłym, więc i wyprowadzanie żółci przez przewody wątrobowe musi zachodzić bez przerwy.
Intensywność procesu trawienia w jelicie cienkim jest duża. Dzięki skurczom mięśni gładkich (czytaj w poście Budowa konia: Układ mięśniowy) i ruchom robaczkowym jelita cienkiego pokarm przedostaje się do jelita grubego.
- jelito grube
Jest ono 3 - 4 razy krótsze od jelita cienkiego, ale jego średnica jest większa. Odbywa się w nim dalszy proces karmienia.
W jelicie grubym wyróżnia się trzy kolejne odcinki:
jelito ślepe, okrężnicę oraz odbytnicę - zakończone odbytem.
Jelito ślepe ma pojemność wielokrotnie większą niż żołądek i między innymi dlatego nazywane jest "drugim żołądkiem konia"
Bardzo słabe ruchy robaczkowe jelita ślepego są powodem zalegania w nim pokarmu przez dłuższy czas. Tutaj odbywa się rozkład błonnika oraz synteza i wchłanianie różnych składników pokarmowych.
Treść pokarmowa przebywa w jelicie grubym do 72 godzin, z czego w jelicie ślepym 24 godziny.
Szybkość transportu treści pokarmowej jest zależna od rodzaju pokarmu.
I tak przy karmieniu słomą i sianem wynosi od 28 do 37 godzin.
Zielonką od 9 do 12 godzin.
Duża pojemność jelita grubego, jego bardzo powolna i słaba perystaltyka (droga pokarmu z przełyku do odbytnicy) oraz liczne przewężenia i zakręty są czynnikami wybitnie sprzyjającymi zatrzymaniu treści pokarmowej i różnego rodzaju zaparciom, co może być przyczyną bardzo bolesnych i ciężkich bólów morzyskowych, zwanych kolką.
Koń oddaje kał od 5 do 12 razy na dobę, przy czym konie słabe oddają kał częściej
________________________________________________________________
To by było wszystko na dzisiaj.
Przepraszam, że tak mało dodaję ale jestem całe wakacje na obozie konnym i nie bardzo mam czas :)
Wiedza zawarta ze książki ABC jeździectwa.
Na początku, jak zawsze, odnośnik do menu tematu:
Budowa konia: Budowa ogólna
A teraz o układzie trawiennym konia.
Długość przewody pokarmowego konia jest 10-12 krotnie dłuższa od długości ciała. Oznacza to, że np. koń o długości ciała 2,5m może mieć długość przewodu pokarmowego nawet 30m!
Ze względu na odmienną budowę poszczególnych odcinków i różne czynności rozróżnia się:
- jamę ustną
Od zewnątrz otaczają ją wargi i policzki.
Górna warga pomaga w zgarnianiu pokarmu. To, że koń dotknie nas wargami nie znaczy od razu, że chce nas ugryźć. Wtedy chce nas zaczepić.
Trawę odcinają zębami. Jednak podczas jedzenia ziarna pomagają sobie zębami.
Koń pobiera wodę poprzez cedzenie. Filtruje wodę przez zęby tak, by żadne niechciane rzeczy znajdujące się we wodzie nie przedostały się do jamy ustnej.
Żuje pokarm bardzo dokładnie i dłuugo. Żucie 1 kg siana trwa od 30 do 40 minut, 1 kg owsa - 9 minut. Wewnątrz jamy ustnej, w błonie śluzowej, znajdują się gruczoły ślinowe. Podczas przyjmowania pokarmu następuje obfite wydzielenie śliny - tym większe, kiedy pokarm jest suchszy i twardszy.
Głównym zadaniem śliny jest nawodnienie suchego pokarmu oraz przygotowanie kęsa do połknięcie.
- gardło
Gardło stanowi połączenie jamy ustnej z przełykiem.
- przełyk
Przełyk to wąski, długi przewód o dość grubych ścianach prowadzących od gardła do żołądka
- żołądek
Koń ma żołądek jednokomorowy, tak jak człowiek. W przedniej, bezgruczołowej części żołądka, pokarm rozmięka i pęcznieje, natomiast w drugiej - gruczołowej - następnie trawienie pokarmu, a przede wszystkim białek. Pokarm w żołądki układa się warstwami.
Żołądek konia jest bardzo mały w stosunku do całego układu pokarmowego Jego objętość wynosi od 6dm^3 (6 decymetrów sześciennych) do 15dm^3.
Wszelkie zaburzenia trawienia w żołądku doprowadzające do silnego pęcznienia pokarmu lub fermentacji połączonej z produkcją dużej ilości gazów (np. pojenie konia po uprzednim nakarmieniu go paszą pęczniejącą lub fermentującą) są bardzo niebezpieczne, gdyż mogą doprowadzić do pęknięcia żołądka. Niebezpieczeństwo to wynika stąd, że koń nie może wymiotować, ponieważ jego przełyk uchodzi do żołądka ukośnie.
Koń może zwymiotować... ale tylko raz.
Dzieje się to wtedy, kiedy pęknie żołądek.
Niestety, pęknięcie żołądka jest równoznaczne ze śmiercią konia.
- jelito cienkie
Jest to najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego. U konia ma od 10 do 30 m długości i tworzy liczne pętle. Pierwszy odcinek jelita cienkiego to dwunastnica, dalej biegnie jelito czcze i kręte. W jelicie cienkim pokarm ulega dalszemu trawieniu pod wpływem soku trzustkowego, żółci i soku jelitowego. Koń nie ma woreczka żółciowego. Trawienie w żołądku i w jelicie cienkim jest procesem ciągłym, więc i wyprowadzanie żółci przez przewody wątrobowe musi zachodzić bez przerwy.
Intensywność procesu trawienia w jelicie cienkim jest duża. Dzięki skurczom mięśni gładkich (czytaj w poście Budowa konia: Układ mięśniowy) i ruchom robaczkowym jelita cienkiego pokarm przedostaje się do jelita grubego.
- jelito grube
Jest ono 3 - 4 razy krótsze od jelita cienkiego, ale jego średnica jest większa. Odbywa się w nim dalszy proces karmienia.
W jelicie grubym wyróżnia się trzy kolejne odcinki:
jelito ślepe, okrężnicę oraz odbytnicę - zakończone odbytem.
Jelito ślepe ma pojemność wielokrotnie większą niż żołądek i między innymi dlatego nazywane jest "drugim żołądkiem konia"
Bardzo słabe ruchy robaczkowe jelita ślepego są powodem zalegania w nim pokarmu przez dłuższy czas. Tutaj odbywa się rozkład błonnika oraz synteza i wchłanianie różnych składników pokarmowych.
Treść pokarmowa przebywa w jelicie grubym do 72 godzin, z czego w jelicie ślepym 24 godziny.
Szybkość transportu treści pokarmowej jest zależna od rodzaju pokarmu.
I tak przy karmieniu słomą i sianem wynosi od 28 do 37 godzin.
Zielonką od 9 do 12 godzin.
Duża pojemność jelita grubego, jego bardzo powolna i słaba perystaltyka (droga pokarmu z przełyku do odbytnicy) oraz liczne przewężenia i zakręty są czynnikami wybitnie sprzyjającymi zatrzymaniu treści pokarmowej i różnego rodzaju zaparciom, co może być przyczyną bardzo bolesnych i ciężkich bólów morzyskowych, zwanych kolką.
Koń oddaje kał od 5 do 12 razy na dobę, przy czym konie słabe oddają kał częściej
________________________________________________________________
To by było wszystko na dzisiaj.
Przepraszam, że tak mało dodaję ale jestem całe wakacje na obozie konnym i nie bardzo mam czas :)
Wiedza zawarta ze książki ABC jeździectwa.
niedziela, 21 lipca 2013
Budowa konia: Układ mięśniowy
A po dłuższej przerwie witam Was w poście dotyczącym Układu mięśniowego.
Nie martwcie się, nie będzie aż tak długo jak w poprzednim.
A tu odsyłam Was do postu głównego tego tematu:
Budowa konia: Wprowadzenie
Układ mięśniowy zbudowany jest z mięśni.
Mięśnie stanowią połowę masy całego organizmu konia.
Tkankę mięśniową dzielimy na:
- poprzecznie prążkowaną,
(tworzy mięśnie szkieletowe oraz mięsień sercowy)
- gładką,
Tkanka mięśniowa gładka:
Na czynności mięśni gładkich koń nie ma bezpośredniego wpływu.
Mięśnie te znajdujemy między innymi:
- w ścianach przewodu pokarmowego
gdzie ich skurcze powodują ruch treści pokarmowej
- w ścianach naczyń krwionośnych oraz torebce śledziony
gdzie regulują dopływ krwi do poszczególnych narządów
Mają również wpływ na ciśnienie i objętość krwi krążącej w ścianach dróg oddechowych, moczowych i płciowych, a także w przewodach wyprowadzających różnych gruczołów.
Natomiast ruch zwierzęcia umożliwiają mięśnie szkieletowe, stworzone przez tkankę mięśniową poprzecznie prążkowaną:
Mięśnie szkieletowe przymocowane są do kości za pomocą ścięgien.
Wytrzymałość ścięgien na rozciąganie jest bardzo duża.
Ścięgno o pokroju 1cm^2 (1 cm kwadratowy) wytrzymuje obciążenie od 600 kg do 800 kg.
Przy silnych i gwałtownych ruchach może ulec przerwaniu część mięśniowa albo może też odłamać się kawałek kości, lecz ścięgno nie zostanie zerwane. Długość części ścięgnowej bywa bardzo różna.
Mięsień o powierzchni przekroju poprzecznego 1cm^2 (1 cm kwadratowego) może przy skurczu podnieść od 5 do 13,5 kg!
Aby zmiany spowodowane pracą mięśni nie były szkodliwe dla konia, należy przyzwyczaić go do pracy powoli, czyli należy go trenować. W wyniku treningu osiąga się lepszy rozwój mięśni, wzrost ich masy, siły i sprawności, jak również trwałe zmiany w układzie krążenia i oddychania - jest to szereg przystosowań, które powodują zwiększoną wytrzymałość całego organizmu.
W zależności od położenia mięśnie szkieletowe dzielimy na:
- mięśnie głowy,
- mięśnie szyi i tułowia,
- mięśnie kończyn.
Kończyna piersiowa łączy się z tułowiem za pomocą tzw. mięśniozrostu (patrz w poście o Układzie kostnym). Cały ciężar przedniej części ciała jest jakby zawieszony na mięśniach łączących łopatkę i kość ramienną z kośćmi tułowia.
Dlatego też mięśnie łączące kończynę piersiową w tułowiem mają wygląd szerokich płatów. Nie ma tutaj połączenia stawowego, nie ma tutaj obojczyka i kości kruczej. Mięśnie biorą czynny udział w ustaleniu pozycji stojącej konia.
Dzięki ich prace zostają zachowane kąty stawowe kończyn.
Poniżej zamieszczam schemat stawów, wartości kątów stawowych i kierunki zginania w kończynie piersiowej (A) i miednicznej (B); wartości kątów stawowych postawy stojącej:
Nie martwcie się, nie będzie aż tak długo jak w poprzednim.
A tu odsyłam Was do postu głównego tego tematu:
Budowa konia: Wprowadzenie
Układ mięśniowy zbudowany jest z mięśni.
Mięśnie stanowią połowę masy całego organizmu konia.
Tkankę mięśniową dzielimy na:
- poprzecznie prążkowaną,
(tworzy mięśnie szkieletowe oraz mięsień sercowy)
- gładką,
Tkanka mięśniowa gładka:
Na czynności mięśni gładkich koń nie ma bezpośredniego wpływu.
Mięśnie te znajdujemy między innymi:
- w ścianach przewodu pokarmowego
gdzie ich skurcze powodują ruch treści pokarmowej
- w ścianach naczyń krwionośnych oraz torebce śledziony
gdzie regulują dopływ krwi do poszczególnych narządów
Mają również wpływ na ciśnienie i objętość krwi krążącej w ścianach dróg oddechowych, moczowych i płciowych, a także w przewodach wyprowadzających różnych gruczołów.
Natomiast ruch zwierzęcia umożliwiają mięśnie szkieletowe, stworzone przez tkankę mięśniową poprzecznie prążkowaną:
Mięśnie szkieletowe przymocowane są do kości za pomocą ścięgien.
Wytrzymałość ścięgien na rozciąganie jest bardzo duża.
Ścięgno o pokroju 1cm^2 (1 cm kwadratowy) wytrzymuje obciążenie od 600 kg do 800 kg.
Przy silnych i gwałtownych ruchach może ulec przerwaniu część mięśniowa albo może też odłamać się kawałek kości, lecz ścięgno nie zostanie zerwane. Długość części ścięgnowej bywa bardzo różna.
Mięsień o powierzchni przekroju poprzecznego 1cm^2 (1 cm kwadratowego) może przy skurczu podnieść od 5 do 13,5 kg!
Aby zmiany spowodowane pracą mięśni nie były szkodliwe dla konia, należy przyzwyczaić go do pracy powoli, czyli należy go trenować. W wyniku treningu osiąga się lepszy rozwój mięśni, wzrost ich masy, siły i sprawności, jak również trwałe zmiany w układzie krążenia i oddychania - jest to szereg przystosowań, które powodują zwiększoną wytrzymałość całego organizmu.
W zależności od położenia mięśnie szkieletowe dzielimy na:
- mięśnie głowy,
- mięśnie szyi i tułowia,
- mięśnie kończyn.
Kończyna piersiowa łączy się z tułowiem za pomocą tzw. mięśniozrostu (patrz w poście o Układzie kostnym). Cały ciężar przedniej części ciała jest jakby zawieszony na mięśniach łączących łopatkę i kość ramienną z kośćmi tułowia.
Dlatego też mięśnie łączące kończynę piersiową w tułowiem mają wygląd szerokich płatów. Nie ma tutaj połączenia stawowego, nie ma tutaj obojczyka i kości kruczej. Mięśnie biorą czynny udział w ustaleniu pozycji stojącej konia.
Dzięki ich prace zostają zachowane kąty stawowe kończyn.
Poniżej zamieszczam schemat stawów, wartości kątów stawowych i kierunki zginania w kończynie piersiowej (A) i miednicznej (B); wartości kątów stawowych postawy stojącej:
Spośród wielu zwierząt domowych jedynie koń może odpoczywać i spać stojąc.
Umożliwia to tzw. układ ustaleniowy kończyn.
Jest to zespół ścięgien, wiązadeł, rozcięgien i powięzi zastępujących pracę mięśni i odznaczających się powolną przemianą materii, dzięki czemu narządy te mogą bardzo długo pracować bez żadnych objawów zmęczenia.
Rozróżniamy układy ustaleniowe:
- kończyny piersiowej,
gdzie wskutek działania masy ciała, staw ramienny i łokciowy są zginane, staw nadgarstkowy jest w stanie równowagi chwiejnej, a staw pęcinowy w stanie tzw. nadwyprostnym.
Układ ustaleniowy ma za zadanie bez udziału pracy mięśni przeciwstawiać się zmianie kątów stawowych. Zgięcia stawu ramiennego zapobiegają silne ścięgna i powięzie mięśnia dwugłowego ramienia.
Na staw pęcinowy wywierany jest podczas stania bardzo duży nacisk, który dodatkowo zwiększa się podczas chodu.
- kończyny miednicznej,
który jest nieco słabszy niż kończyny przedniej, gdyż większy udział biorą w nim same mięśnie. Staw biodrowy nie ma własnego układu ustaleniowego, gdyż połączenie miednicy z kręgosłupem jest nieruchome. Natomiast stawy kolanowy, stępu i pęcinowy muszą być ustalane. Stawy kolanowy i stępu są ze sobą ściśle związane (zgięcie jednego powoduje zgięcie drugiego), staw kolanowy jest ustalany przez masywny mięsień czworogłowy uda. Mięsień ten po pewnym okresie pracy męczy się i dlatego koń co pewien czas zmienia obarczoną nogę.
Z łatwością można zaobserwować, jak odpoczywający w stajni koń utrzymuje masę ciała tylko na 3 kończynach: 2 przednich (zawsze) i - na przemian - na jednej z kończyn miednicznych. Druga kończyna miedniczna, nieznacznie zgięta, opiera się krawędzią kopyta o podłoże. Te przestępowanie z nogi na nogę wynika stąd, że układ ustaleniowy kończyn miednicznych jest słabszy od układu ustaleniowego kończyn piersiowych i jeden mięsień czworogłowy co pewien czas musi odpoczywać.
Z łatwością można zaobserwować, jak odpoczywający w stajni koń utrzymuje masę ciała tylko na 3 kończynach: 2 przednich (zawsze) i - na przemian - na jednej z kończyn miednicznych. Druga kończyna miedniczna, nieznacznie zgięta, opiera się krawędzią kopyta o podłoże. Te przestępowanie z nogi na nogę wynika stąd, że układ ustaleniowy kończyn miednicznych jest słabszy od układu ustaleniowego kończyn piersiowych i jeden mięsień czworogłowy co pewien czas musi odpoczywać.
Narządy pomocnicze mięśni, to dzięki nim w wydatny sposób zostaje usprawniona praca mięśni.
Są nimi:
Powięzie:
utworzone są z błony łącznotkankowej różnej grubości, otaczającej poszczególne mięśnie oraz ich grupy.
Służą między innymi do ustalenia mięśnia we właściwym położeniu, a także pomagają w utrzymywaniu ciężkich trzewi jamy brzusznej. Powięź, która znajduje się w ścianie brzucha konia zwana jest oponą żółtą.
Kaletki maziowe:
Są to małe, zamknięte woreczki, których wewnętrzna warstwa wytwarza maź zmniejszającą tarcie podczas przesuwania się mięśnia lub ścięgna.
Znajdują się one pod skórą, mięśniami, ścięgnami i więzadłami w tych miejscach, w których jednocześnie występują ostre krawędzie kości bądź wyrostki.
Pochewki maziowe ścięgnowe:
Są podobne zbudowane do kaletek, z tą różnicą, że są wydłużone i otaczają prawie całe ścięgno.
Zadanie pochewek ścięgnowych i kaletek maziowych jest podobne.
Trzeszczki:
Znajdują się one w tych miejscach, w których ścięgna przechodzą nad wystającymi tworami kostnymi w okolicach wierzchołków stawów (kolanowego, pęcinowego, kopytowego, itp...).
Trzeszczki, jak gdyby rolki kostne, chronią ścięgna przed uszkodzeniem, gdyż przesuwając się podczas ruchu mięśni po powierzchniach stawowych kości nie dopuszczają do tarcia ścięgna np. o ostrą krawędź kości podczas zginania stawu.
Zwiększają również wydajność pracy mięśni.
__________________________________
Tyle na dziś.
Tu także mam nadzieję, że temat wyczerpany, jutro postaram się dodać o układzie trawiennym.
Tymczasem dobranoc :)
poniedziałek, 24 czerwca 2013
Budowa konia: Układ kostny
Witajcie!
Zapraszam do "postu głównego" tego tematu, od którego będzie można już niedługo przejść do informacji o innych układach a także podsumowania:
Budowa konia: Wprowadzenie
Tymczasem przejdźmy do tematu dzisiejszego wpisu: układ kostny konia.
Uwaga! Dzisiaj długo! :)
Układ kostny spełnia trzy zasadnicze zadania:
- stanowi rusztowanie organizmu,
- umożliwia wykonywanie ruchów,
- tworzy twarde osłony dla narządów wewnętrznych.
1. Czaszka
2. Kręgi szyjne
3. Kręgi piersiowe
4. Kręgi lędźwiowe
5. Kręgi krzyżowe
6. Kręgi ogonowe
7. Łopatka
8. Kość ramienna
9. Kość promieniowa
10. Kość łokciowa
11. Kość nadgarstka
12. Kości śródręcza
13. Kość palców
tzw. (paliczki)
kość pęcinowa
kość koronowa
kość kopytowa
14. Żebra
15. Mostek
16. Kość miednicza
17. Guz biodrowy
18. Guz kulszowy
19. Kość udowa
20. Staw kolanowy
21. Kość piszczelowa
22. Kości stępu
23. Kość śródstopia
24. Staw pęcinowy
25. Kość palców
kość pęcinowa
kość koronowa
kość kopytowa
Układ kostny u konia dzieli się na:
Kościec tworzą:
czaszka
kręgosłup
żebra z mostkiem
kończyny
Kręgosłup składa się z następujących części:
szyjnej:
Zbudowanej z 7 kręgów: pierwszy krąg (szczytowy) wraz z drugim (obrotowym) tworzą staw szczytowo-obrotowy, który umożliwia wykonywanie ruchów obrotowych głowy.
piersiowej:
Zbudowanej z 18 lub 19 kręgów. Kręgi te mają dołki żebrowe z powierzchniami stawowymi, które łączą się z żebrami. Wyrostki kolczyste pierwszych sześciu kręgów stanowią rusztowanie kłębu.
lędźwiowej:
Zbudowanej z 5 albo 6 kręgów, które tworzą sklepienie jamy brzusznej.
krzyżowej:
Jest to tzw. kość krzyżowa powstała przez zrośnięcie się 5 lub 6 kręgów krzyżowych.
ogonowej:
Zbudowanej z 15 lub 20 małych, słabo rozwiniętych kręgów.
Obserwując zarys grzbietu konia z łatwością zauważa się dwa uwypuklenia:
większe w okolicy kłębu i mniejsze w okolicy krzyżowej.
Te nierówności są spowodowane większą wysokością wyrostków kolczystych kręgów.
Między tymi wypukłościami tworzy się łagodna, wklęsła płaszczyzna, która umożliwia wygodną jazdę wierzchem lub też juczenie konia bagażami.
Linia grzbietu nie biegnie jednak tak samo jak linia kręgosłupa, która ma następujące krzywizny:
krzywiznę szyjną i szyjno-piersiową
Dzięki tej krzywiźnie koń może znacznie skracać i wydłużać szyję,
np. podczas jedzenia, szybkiego biegu lub skoku - zmniejsza w ten sposób siłę wstrząsu dochodzącego do czaszki.
krzywiznę piersiowo-lędźwiowo-krzyżową, czyli główną
Jest to najważniejsza i największa krzywizna: sprężysty łuk utrzymujący masę mięśni oraz trzewi klatki piersiowej i jamy brzusznej.
krzywizna ogonowa przednia i tylna
Krzywizna ta nie ma większego znaczenia.
Teraz przejdźmy do omówienia niektórych części tego układu:
Żebra:
Są połączone stawowo swoimi górnymi końcami z kręgami piersiowymi, a drugiej strony (końce dolne) łączą się z mostkiem. Pierwszych 7-9 par łączy się bezpośrednio połączone z mostkiem, a pozostałe, które są połączone pośrednio tworzą łuk żebrowy.
Kręgi piersiowe, żebra oraz mostek tworzą klatkę piersiową.
Czaszka:
Końska czaszka składa się z wielu płaskich kości połączonych szwami.
W czaszce rozróżniamy części:
mózgową,
która chroni mózg
oraz twarzową,
która osłania narządy zmysłów (o nich w jednym z następnych postów)
Umowną granicą tych części są oczodoły.
Czaszka konia widziana z boku:
1. Kość siekaczowa
2. Kość nosowa
3. Szczęka
4. Kość czołowa
5. Kość ciemieniowa
6. Kość skroniowa
7. Kość potyliczna
8. Kość jarzmowa
9. Kość łzowa
10. Żuchwa
Na szczególne omówienie zasługuje uzębienie konia.
Dorosłe konie posiadają w żuchwie (czyli szczęce dolnej) aż 20 zębów:
6 siekaczy - 2 cęgi, 2 średniaki, 2 okrajniaki)
2 kły
6 przedtrzonowych
6 trzonowych
Podobnie jest w szczęce górnej (nazywanej po prostu szczęką).
Jednakże jest tu jedna różnica związana ze płcią danego konia.
U ogierów powinno być łącznie 40 zębów.
U klaczy natomiast albo kły nie występują (wtedy klacz ma 36 zębów, bo 2 kły w żuchwie i 2 w szczęce) albo znajdują się tylko w żuchwie (wówczas klacz ma 38 zębów, brak wtedy kłów w szczęce górnej), jednakże są bardzo uwstecznione.
Uzębienie konia:
1. Trzy siekacze
2. Jeden kieł
3. Trzy przedtrzonowe
oraz trzy trzonowe
Warto wiedzieć, że koń podczas odpoczynku albo snu nie opuszcza głowy w dół ani jej o nic nie opiera. Głowa jest jednak duża i ciężka, nie mogą więc jej trzymać mięśnie, bo te szybko my się zmęczyły.
Głowę i szyję konia utrzymuje tzw. więzadło karkowe, zbudowane z sprężystej łącznej tkanki.
Przy tym temacie koniecznie trzeba wspomnieć o kończynach.
U koni występują kończyny piersiowe oraz miednicze.
Wykazują one pewne podobieństwo w budowie.
Kończyna piersiowa:
Kończyny przednie (piersiowe) nie posiadają połączenia kostnego z tułowiem. U budowie koni nie występuje także obojczyk ani kość krucza.
Pewnie zastanawiacie się zatem, jakim cudem kończyny nie dość, że utrzymują ciężar konia, ale także i jeźdźca?
Otóż to wcale nie takie skomplikowane.
Kończyna jest umocowana z tułowiem tzw. mięśniozrostem.
Zostanie omówiony przy zagadnieniu dotyczącym połączeń kości, który będzie znajdował się w tym poście.
W kończynie przedniej można rozróżnić odcinki:
łopatkę
ramię (kość ramienna)
kość przedramienia (kość promieniowa, kość łokciowa)
kości nadgarstka (zbudowane z dwóch szeregów krótkich kości)
śródręcza (kość śródręcznia III - długa, spłaszczona | kości śródręczia II i IV - zwane kośćmi rysikowymi, i silnie uwstecznione)
kości palca III (Paliczki, czyli człony), w skład których wchodzą kość pęcinowa, kość koronowa oraz kość kopytowa obudowana puszką rogową kopyta. Do kości pęcinowej przylegają dwie trzeszczki bliższe (pęcinowe), a obok kości kopytowej znajduje się trzeszczka dalsza (kopytowa)
Budowa kończyny piersiowej (przedniej):
Kończyna miedniczna:
Kończyny tylne (miedniczne), które są grube i masywne wprawiają w ruch ciało zwierzęcia i utrzymują masę zadu.
W skład kończyny miednicznej wchodzą:
obręcz miedniczna, inaczej kości miedniczne (biodrowa, łonowa i kulszowa)
udo, którego trzon stanowi gruba kość udowa (największa kość całego szkieletu)
staw kolanowy, od przodu zasłonięty rzepką (inaczej trzeszczką)
podudzie, (kość piszczelowa i silnie zredukowana kość strzałkowa)
kości stępu, (6 - 7 kości, między innymi kość piętowa i kość skokowa
śródstopie, (kość śródstopia III, analogiczna do kości śródręcza III, choć nieco większa, oraz uwstecznione kości śródstopia II i IV, czyli kości rysikowe)
kości palców stopy, (u konia jest to tylko: trójczłonowy palec III (palcie I, II, IV oraz V całkowicie zanikły, a człony palca III są analogiczne w obydwu kończynach.
Budowa kończyny miednicznej (tylnej):
Stawy kończyn umożliwiają wykonywanie następujących rodzajów ruchów:
Zapraszam do "postu głównego" tego tematu, od którego będzie można już niedługo przejść do informacji o innych układach a także podsumowania:
Budowa konia: Wprowadzenie
Tymczasem przejdźmy do tematu dzisiejszego wpisu: układ kostny konia.
Uwaga! Dzisiaj długo! :)
Układ kostny spełnia trzy zasadnicze zadania:
- stanowi rusztowanie organizmu,
- umożliwia wykonywanie ruchów,
- tworzy twarde osłony dla narządów wewnętrznych.
2. Kręgi szyjne
3. Kręgi piersiowe
4. Kręgi lędźwiowe
5. Kręgi krzyżowe
6. Kręgi ogonowe
7. Łopatka
8. Kość ramienna
9. Kość promieniowa
10. Kość łokciowa
11. Kość nadgarstka
12. Kości śródręcza
13. Kość palców
tzw. (paliczki)
kość pęcinowa
kość koronowa
kość kopytowa
14. Żebra
15. Mostek
16. Kość miednicza
17. Guz biodrowy
18. Guz kulszowy
19. Kość udowa
20. Staw kolanowy
21. Kość piszczelowa
22. Kości stępu
23. Kość śródstopia
24. Staw pęcinowy
25. Kość palców
kość pęcinowa
kość koronowa
kość kopytowa
Układ kostny u konia dzieli się na:
Kościec tworzą:
czaszka
kręgosłup
żebra z mostkiem
kończyny
Kręgosłup składa się z następujących części:
szyjnej:
Zbudowanej z 7 kręgów: pierwszy krąg (szczytowy) wraz z drugim (obrotowym) tworzą staw szczytowo-obrotowy, który umożliwia wykonywanie ruchów obrotowych głowy.
piersiowej:
Zbudowanej z 18 lub 19 kręgów. Kręgi te mają dołki żebrowe z powierzchniami stawowymi, które łączą się z żebrami. Wyrostki kolczyste pierwszych sześciu kręgów stanowią rusztowanie kłębu.
lędźwiowej:
Zbudowanej z 5 albo 6 kręgów, które tworzą sklepienie jamy brzusznej.
krzyżowej:
Jest to tzw. kość krzyżowa powstała przez zrośnięcie się 5 lub 6 kręgów krzyżowych.
ogonowej:
Zbudowanej z 15 lub 20 małych, słabo rozwiniętych kręgów.
Obserwując zarys grzbietu konia z łatwością zauważa się dwa uwypuklenia:
większe w okolicy kłębu i mniejsze w okolicy krzyżowej.
Te nierówności są spowodowane większą wysokością wyrostków kolczystych kręgów.
Między tymi wypukłościami tworzy się łagodna, wklęsła płaszczyzna, która umożliwia wygodną jazdę wierzchem lub też juczenie konia bagażami.
Linia grzbietu nie biegnie jednak tak samo jak linia kręgosłupa, która ma następujące krzywizny:
krzywiznę szyjną i szyjno-piersiową
Dzięki tej krzywiźnie koń może znacznie skracać i wydłużać szyję,
np. podczas jedzenia, szybkiego biegu lub skoku - zmniejsza w ten sposób siłę wstrząsu dochodzącego do czaszki.
krzywiznę piersiowo-lędźwiowo-krzyżową, czyli główną
Jest to najważniejsza i największa krzywizna: sprężysty łuk utrzymujący masę mięśni oraz trzewi klatki piersiowej i jamy brzusznej.
krzywizna ogonowa przednia i tylna
Krzywizna ta nie ma większego znaczenia.
Teraz przejdźmy do omówienia niektórych części tego układu:
Żebra:
Są połączone stawowo swoimi górnymi końcami z kręgami piersiowymi, a drugiej strony (końce dolne) łączą się z mostkiem. Pierwszych 7-9 par łączy się bezpośrednio połączone z mostkiem, a pozostałe, które są połączone pośrednio tworzą łuk żebrowy.
Kręgi piersiowe, żebra oraz mostek tworzą klatkę piersiową.
Czaszka:
Końska czaszka składa się z wielu płaskich kości połączonych szwami.
W czaszce rozróżniamy części:
mózgową,
która chroni mózg
oraz twarzową,
która osłania narządy zmysłów (o nich w jednym z następnych postów)
Umowną granicą tych części są oczodoły.
Czaszka konia widziana z boku:
2. Kość nosowa
3. Szczęka
4. Kość czołowa
5. Kość ciemieniowa
6. Kość skroniowa
7. Kość potyliczna
8. Kość jarzmowa
9. Kość łzowa
10. Żuchwa
Na szczególne omówienie zasługuje uzębienie konia.
Dorosłe konie posiadają w żuchwie (czyli szczęce dolnej) aż 20 zębów:
6 siekaczy - 2 cęgi, 2 średniaki, 2 okrajniaki)
2 kły
6 przedtrzonowych
6 trzonowych
Podobnie jest w szczęce górnej (nazywanej po prostu szczęką).
Jednakże jest tu jedna różnica związana ze płcią danego konia.
U ogierów powinno być łącznie 40 zębów.
U klaczy natomiast albo kły nie występują (wtedy klacz ma 36 zębów, bo 2 kły w żuchwie i 2 w szczęce) albo znajdują się tylko w żuchwie (wówczas klacz ma 38 zębów, brak wtedy kłów w szczęce górnej), jednakże są bardzo uwstecznione.
Uzębienie konia:
2. Jeden kieł
3. Trzy przedtrzonowe
oraz trzy trzonowe
Warto wiedzieć, że koń podczas odpoczynku albo snu nie opuszcza głowy w dół ani jej o nic nie opiera. Głowa jest jednak duża i ciężka, nie mogą więc jej trzymać mięśnie, bo te szybko my się zmęczyły.
Głowę i szyję konia utrzymuje tzw. więzadło karkowe, zbudowane z sprężystej łącznej tkanki.
Przy tym temacie koniecznie trzeba wspomnieć o kończynach.
U koni występują kończyny piersiowe oraz miednicze.
Wykazują one pewne podobieństwo w budowie.
Kończyna piersiowa:
Kończyny przednie (piersiowe) nie posiadają połączenia kostnego z tułowiem. U budowie koni nie występuje także obojczyk ani kość krucza.
Pewnie zastanawiacie się zatem, jakim cudem kończyny nie dość, że utrzymują ciężar konia, ale także i jeźdźca?
Otóż to wcale nie takie skomplikowane.
Kończyna jest umocowana z tułowiem tzw. mięśniozrostem.
Zostanie omówiony przy zagadnieniu dotyczącym połączeń kości, który będzie znajdował się w tym poście.
W kończynie przedniej można rozróżnić odcinki:
łopatkę
ramię (kość ramienna)
kość przedramienia (kość promieniowa, kość łokciowa)
kości nadgarstka (zbudowane z dwóch szeregów krótkich kości)
śródręcza (kość śródręcznia III - długa, spłaszczona | kości śródręczia II i IV - zwane kośćmi rysikowymi, i silnie uwstecznione)
kości palca III (Paliczki, czyli człony), w skład których wchodzą kość pęcinowa, kość koronowa oraz kość kopytowa obudowana puszką rogową kopyta. Do kości pęcinowej przylegają dwie trzeszczki bliższe (pęcinowe), a obok kości kopytowej znajduje się trzeszczka dalsza (kopytowa)
Budowa kończyny piersiowej (przedniej):
Kończyna miedniczna:
Kończyny tylne (miedniczne), które są grube i masywne wprawiają w ruch ciało zwierzęcia i utrzymują masę zadu.
W skład kończyny miednicznej wchodzą:
obręcz miedniczna, inaczej kości miedniczne (biodrowa, łonowa i kulszowa)
udo, którego trzon stanowi gruba kość udowa (największa kość całego szkieletu)
staw kolanowy, od przodu zasłonięty rzepką (inaczej trzeszczką)
podudzie, (kość piszczelowa i silnie zredukowana kość strzałkowa)
kości stępu, (6 - 7 kości, między innymi kość piętowa i kość skokowa
śródstopie, (kość śródstopia III, analogiczna do kości śródręcza III, choć nieco większa, oraz uwstecznione kości śródstopia II i IV, czyli kości rysikowe)
kości palców stopy, (u konia jest to tylko: trójczłonowy palec III (palcie I, II, IV oraz V całkowicie zanikły, a człony palca III są analogiczne w obydwu kończynach.
Budowa kończyny miednicznej (tylnej):
Co się nagadałam o kończynach, to moja gimnastyka palców i Wasza wiedza :)
Przed nami ostatnie zagadnienie, jeżeli chodzi o układ kostny koni:
Połączenia kości:
Rozróżniamy dwa połączenia kości:
- połączenia ścisłe,
- połączenia stawowe.
W połączeniach ścisłych powierzchnie stykających się ze sobą kości są zespolone tkanką łączną.
Tkanki zespalające:
więzozrost
inaczej: tkanka łączna włóknista
chrząstkozrost
inaczej: tkanka łączna chrzęstna
kościozrost
inaczej: tkanka kostna, która równiej jest rodzajem tkanki łącznej
Połączeniem ścisłym jest także mięśniozrost (o którym już wspominałam).
Występuje on wtedy, kiedy pewnie grupy kości są utrzymywane przez mięśnie.
U konia mięśniozrostem mamy połączoną łopatkę i kość ramienną z tułowiem.
W połączeniach stawowych stykające się ze sobą kości nie są zrośnięte, ale są utrzymywane w torebce stawowej przez system więzadeł.
Torebką stawową nazywamy zamknięty twór szczelnie otaczający staw i przyrośnięty do kości, które go tworzą.
Stawy kończyn umożliwiają wykonywanie następujących rodzajów ruchów:
- zginanie i prostowanie
- przywodzenie i odwodzenie, co u konia jest nieznaczne.
Niemal wszystkie kości kończyny piersiowej łączą się ze sobą stawami.
Są to:
staw ramienny,
staw łokciowy,
staw nadgarstka,
stawy palca
czyli pęcinowy, koronowy i kopytowy
Natomiast stawy kończyny miedniczej to:
staw biodrowy,
staw kolanowy,
staw stępu,
stawy palca.
Kości kończyn są ustawione pod pewnymi kątami stawowymi, ale o tym szukajcie w poście na temat Układy mięśniowego.
________________
To tyle, mam nadzieję, że temat wyczerpałam ;)
Wiedza zawarta w tym poście pochodzi z książki ABC jeździectwa.
niedziela, 23 czerwca 2013
Budowa konia: Budowa ogólna
Witam Was w dzisiejszym 3 poście :P
Skończyliśmy już temat odnoście końskich maści, więc teraz zaczniemy trochę o budowie, a dokładniej rzecz biorąc o:
Skończyliśmy już temat odnoście końskich maści, więc teraz zaczniemy trochę o budowie, a dokładniej rzecz biorąc o:
Wiem, że trochę tego jest i będzie tu więcej tekstów niż obrazów, więc komu się nie chce wszystkiego czytać, może od razu przejść do podsumowania (które się wkrótce pojawi).
W tym poście przedstawię jednak budowę ogólną.
1. Potylica
2. Grzywa
3. Kłąb
4. Grzbiet / kłoda
5. Lędźwie
6. Zad
7. Ogon
8. Podudzie
9. Staw skokowy
10. Nadpęcie tylne
11. Staw pęcinowy
12. Pęcina
13. Kasztan
14. Puzdro (ogier, wałach)
wymię (klacz)
wymię (klacz)
15. Biodro i słabizna
16. Mostek
17. Kopyto
18. Koronka
19. Nadpęcie przednie
20. Staw nadgarstkowy
21. Klatka piersiowa
22. Łopatka
23. Szyja
24. Ganasz
25. Broda
26. Nozdrze
27. Grzywka
Jeżeli mówimy już o ogólnej budowie konia, bardzo ważne jest, żeby wspomnieć o kopycie:
__________________________________________________
Tyle na dzisiaj, dobranoc! :)
Końskie maść: Odmiany
Witajcie!
W poprzednich postach skończyliśmy omawiać maści koni, a teraz zaczniemy uczyć się odmian na kończynach i na pysku.
Obydwie fotografie pochodzą z książki ABC jeździectwa.
W poprzednich postach skończyliśmy omawiać maści koni, a teraz zaczniemy uczyć się odmian na kończynach i na pysku.
Posty o:
Prawie każdy koń posiada jakąś odmianę. Źrebaki rodzą się już z odmianami i mają je do końca życia (chyba, że zsiwieją)
To się jakaś kropka biała na czole wyróżnia, tam gdzieś kopyto innego koloru, tu natomiast białe chrapy - to wszystko nazywamy odmianami.
1) Odmiany na kończynach:
Do powyższego zdjęcia dodam tylko, że odmiany mogą być różne na różnych kończynach.
Oznacza to, że np. na przedniej prawej nodze może być odmiana ze stawem nadgarstkowym, na tylniej prawej może być sama pęcina, a natomiast na tylnej lewej może w ogóle nie być odmian.
Oznacza to, że np. na przedniej prawej nodze może być odmiana ze stawem nadgarstkowym, na tylniej prawej może być sama pęcina, a natomiast na tylnej lewej może w ogóle nie być odmian.
2) Odmiany na pysku:
Z odmianą na pysku jest podobnie: może być, nie musi.
Obydwie fotografie pochodzą z książki ABC jeździectwa.
___________________________________________________
Jeżeli post ma być tak krótki, to dodam jeszcze podsumowanie maści koni z okazji tego, że te zagadnienie niniejszym uważam za zakończone:
____________________________________
Następne posty pojawią się pewnie dopiero we wakacje (a może i mnie w czasie tygodnia jakoś natchnie - pożyjemy, zobaczymy.
Mam nadzieję, że choć trochę ten blog Wam się podoba.
Przyuważyłam już 55 wyświetleń, za które Wam bardzo dziękuję :)
Przyuważyłam już 55 wyświetleń, za które Wam bardzo dziękuję :)
Końskie maści: Umaszczenia mieszane
To będzie już trzeci post odnoście końskich maści.
A dzisiejszym tematem będą umaszczenia mieszane.
1) Maść dereszowata, zwana również pleśniawą:
Włosy białe i maściste wymieszane są w proporcji 1:1. Oznacza to, że sierść biała występuje w takiej samej ilości, co maść zasadnicza. głowa, szyja i kończyny mają przewagę włosów maścistych (gniadych, karych lub kasztanowatych), natomiast tułów białych. W odróżnieniu od maści siwej, dereszowate umaszczenie występuje od urodzenia. W zależności od maści zasadniczej, wyróżnia się następujące odmiany: gniadodereszowata, kasztanowatodereszowata, gdzie maść zasadnicza to kasztanowata, karodereszowata, gdy włosy maściaste są kare, bułanodereszowata, kiedy maść zasadnicza jest maścią bułaną oraz izabelowatodereszowata, która występuje, kiedy włosy maściaste są izabelowate.
2) Maść siwa w hreczce:
A dzisiejszym tematem będą umaszczenia mieszane.
Kliknijcie, jeżeli przegapiliście post o:
Więc zaczynajmy:
1) Maść dereszowata, zwana również pleśniawą:Włosy białe i maściste wymieszane są w proporcji 1:1. Oznacza to, że sierść biała występuje w takiej samej ilości, co maść zasadnicza. głowa, szyja i kończyny mają przewagę włosów maścistych (gniadych, karych lub kasztanowatych), natomiast tułów białych. W odróżnieniu od maści siwej, dereszowate umaszczenie występuje od urodzenia. W zależności od maści zasadniczej, wyróżnia się następujące odmiany: gniadodereszowata, kasztanowatodereszowata, gdzie maść zasadnicza to kasztanowata, karodereszowata, gdy włosy maściaste są kare, bułanodereszowata, kiedy maść zasadnicza jest maścią bułaną oraz izabelowatodereszowata, która występuje, kiedy włosy maściaste są izabelowate.
Ciekawostką jest to, że ilość włosów białych zależna jest od pory roku.
2) Maść siwa w hreczce:
Na siwym koniu widnieją brązowe lub czarne małe plamki.
No i to tyle, jeżeli chodzi o maści.
W następnych postach dodam podsumowanie maści oraz co nieco o odmianach na pysku i kończynach :)
Zapraszam!
Zapraszam!
Końskie maści: Umaszczenia złożone
Witajcie w drugim poście dotyczącym umaszczeń koni :)
W poprzednim poście (http://konskiedoswiadczenia.blogspot.com/2013/05/konskie-masci.html) omawiałam maści jednolite, a dziś omówimy sobie umaszczenia złożone.
1) Maść srokata, zwana także pstrokatą, łaciatą, krasą:
obok plam maści jednolitej na skórze pigmentowanej (z barwnikiem) występują białe plamy położone na skórze niepigmentowanej (bez barwnika). Plamy te są najczęściej duże, o nieregularnym kształcie, obejmujące grzywę, ogon oraz kopyta. Występują od urodzenia. Jeżeli dany koń ma kombinację złożoną z maści jednolitej np. karej i białej (sierści niepigmentowanej), wówczas określamy maść jako karosrokatą, jeżeli zamiast przykładowej sierści karej, koń będzie miał sierść gniadą, jest umaszczenia gniadosrokatego, a gdyby miał sierść bułaną, ma maść bułanosrokatą.
Co więcej, są jeszcze inne odmiany maści srokatej:
Tabelki zapożyczone z anglojęzycznej strony http://www.painthorse.com.au/register/regn_ident.html
 |
 |
Mała uwaga:
Zaznaczone na czarno obszary niekoniecznie muszą być maści karej. Jak jest napisane nad fotografiami, rozróżniamy parę rodzai maści srokatej.
2) Maść tarantowata:
Na całe szczęście ta maść już nie jest aż tak skomplikowana jak poprzednia.
W maści tarantowatej na całkowicie lub częściowo białej sierści występują nieregularnie rozmieszczone niewielkie, ciemne plamy. Jednym słowem "koń w kropki" :)Jak sami widzicie, umaszczeń złożonych za dużo nie ma :)
A już w kolejnym poście umaszczenia mieszane!
poniedziałek, 6 maja 2013
Końskie maści: Umaszczenia jednolite
Końskie maści: umaszczenia jednolite
Niektórzy dopiero je poznają, niektórzy się doszkolą, tak czy siak, zachęcam do lektury :)
Patrząc na jakiegokolwiek konia możemy określić bardziej lub mniej jego kolor. Dla ludzi "niewtajemniczonych" jest to np. biały, czarny, brązowy, lecz dla koniarzy każdy ma swoją niepowtarzalną nazwę. Kolor konia nazywany jest maścią, bądź umaszczeniem.
Już na samym początku odsyłam dociekliwych do etymologii (pochodzenia) maści.
Co warto wiedzieć, maść koni kształtowana jest przez kilkanaście genów.
Maści dzielimy na umaszczenia jednolite, umaszczenia złożone oraz umaszczenia mieszane (o dwóch ostatnich w następnych postach).
Umaszczenia jednolite:
1) Maść kasztanowata, inaczej cisawa:
Występuje od żółtaworuda lub rudobrązowa sierść, ogon i grzywa w tym samym odcieniu albo jaśniejsze, a kończyny są bez czarnego podpalenia. Występują jednak odmiany na kończynach i głowie (o odmianach później).
Istnieją także konie maści ciemnokasztanowatej, występującej u koni ras amerykańskich. Koń posiada wtedy ciemnobrązową sierść wraz z grzywą i ogonem, które mogą być trochę ciemniejsze (ale nie czarne!). Konie takie nazywa się kasztanami.
2) Maść gniada:
Sierść konia występuje w odcieniach jasnego brązu, a także barwy brunatnej i prawie czarnej.
Niektórzy pewnie spytają się: I jak tu rozpoznać maść kasztanowatą od maści gniadej?
Niektórzy pewnie spytają się: I jak tu rozpoznać maść kasztanowatą od maści gniadej?
No właśnie! Konie gniade posiadają czarną grzywę, ogon i dolne odcinki kończyn.
Takie konie nazywamy gniadoszami.
Takie konie nazywamy gniadoszami.
3) Maść skarogniada:
Koń posiada ciemne, prawie czarne umaszczenie. Jest to, najprościej mówiąc, mieszanka włosów czarnych i brązowych. Może występować jaśniejsze "podpalanie". Jednakże grzywa, ogon i dolne partie kończyn zostają czarne. Możemy więc śmiało powiedzieć, że jest to połączenie maści karej (następny punkt) oraz gniadej.Na konie tej maści nie ma raczej skrótu - mówi o nich, że są po prostu skarogniade.
Tu tak naprawdę nie ma żadnej filozofii. Są to konie całkowicie czarne.
Na drugiej fotografii jest ukazana rasa fryzyjska. Są to konie, które posiadają tylko tę maść. Owszem, rodzą się także inne, ale te są wykluczone z hodowli, a pokrywający ogier traci możliwość krycia.
Na drugiej fotografii jest ukazana rasa fryzyjska. Są to konie, które posiadają tylko tę maść. Owszem, rodzą się także inne, ale te są wykluczone z hodowli, a pokrywający ogier traci możliwość krycia.
Więcej o rasach koni możecie znaleźć w jednym z następnych postów dotyczących ras ;)
5) Maść izabelowata:
Barwa sierści, ogona i grzywy jest równego koloru, mleczno-waniliowego, kremowego. Mogą występować odmiany, jednakże jest to bardzo rzadkie.
Nazwa tej maści wywodzi się od legendy o hiszpańskiej królowej Izabelli, która podobno postanowiła nie zmieniać bielizny aż do czasu powrotu męża z wojny.
Nazwa tej maści wywodzi się od legendy o hiszpańskiej królowej Izabelli, która podobno postanowiła nie zmieniać bielizny aż do czasu powrotu męża z wojny.
Niekiedy możemy spotkać się także z maścią "palomino" co w języku polskim przetłumaczono na izabelowatą.
6) Maść bułana:
Koń jest umaszczony na żółtawo lub popielatoburo i posiada czarne kończyny. W ogonie i grzywie włosy czarne zmieszane z maściowymi (czyli kolorem sierści).
Wzdłuż grzbietu ciągnie się ciemniejsza linia.
Maść ta charakterystyczna jest szczególnie dla koników polskich (fotografia druga).
7) Maść myszata:
Sierść jest jednolicie szara, a grzywa i ogon czarne (maść występuje stosunkowo rzadko).
8) Maść siwa:
Maść ta może występować tylko wtedy, kiedy jedno z rodziców było tej maści. Po narodzeniu koń ma którąś z maści podstawowych (np. kasztanowata) i z wiekiem siwieje. To czy koń będzie siwy można sprawdzić już u źrebaczka, który ma wtedy białe włoski na powiekach.
Konie takie nazywa się siwkami.
9) Maść biała (albino):
Jest to maść bardzo ciekawa. Koń posiadający tę maść nazwany jest koniem albinosem, ale czerwone oczy, jak u prawdziwych albinosów, nie występują.
Konie urodzone jako białe (z maścią albino) mają jasnobrązowe lub jasnoniebieskie oczy, różową niepigmentowaną skórę i jasne kopyta.
Konie z maścią albino są takie same jak inne! Nie są to jakieś wybryki natury!
Już w kolejnym poście umaszczenia złożone :)
niedziela, 5 maja 2013
Witajcie w moim małym końskim świecie!
Cześć!
Nie będę Was męczyć standardowymi tekstami typu "to mój pierwszy blog" itp, choć to prawda...
Założyłam tego bloga poniekąd dla Was, poniekąd dla siebie, by za parę miesięcy (lat?) móc przypomnieć sobie moje początki (jak coś kiedykolwiek osiągnę?) z jeździectwem.
Założyłam tego bloga poniekąd dla Was, poniekąd dla siebie, by za parę miesięcy (lat?) móc przypomnieć sobie moje początki (jak coś kiedykolwiek osiągnę?) z jeździectwem.
Założenie tego bloga jest moim osobistym wyzwaniem i mam nadzieję, że może za jakiś czas będę pisała nie tylko do siebie, ale też do jakiejś grupy odbiorców...
Wiem, że spotkam się z krytyką, ale nie boję się tego :-)
Tyle będzie jak na pierwszy post, by Was za bardzo nie zanudzać.
Ot, takie przywitanie :)
Subskrybuj:
Posty (Atom)