Nie martwcie się, nie będzie aż tak długo jak w poprzednim.
A tu odsyłam Was do postu głównego tego tematu:
Budowa konia: Wprowadzenie
Układ mięśniowy zbudowany jest z mięśni.
Mięśnie stanowią połowę masy całego organizmu konia.
Tkankę mięśniową dzielimy na:
- poprzecznie prążkowaną,
(tworzy mięśnie szkieletowe oraz mięsień sercowy)
- gładką,
Tkanka mięśniowa gładka:
Na czynności mięśni gładkich koń nie ma bezpośredniego wpływu.
Mięśnie te znajdujemy między innymi:
- w ścianach przewodu pokarmowego
gdzie ich skurcze powodują ruch treści pokarmowej
- w ścianach naczyń krwionośnych oraz torebce śledziony
gdzie regulują dopływ krwi do poszczególnych narządów
Mają również wpływ na ciśnienie i objętość krwi krążącej w ścianach dróg oddechowych, moczowych i płciowych, a także w przewodach wyprowadzających różnych gruczołów.
Natomiast ruch zwierzęcia umożliwiają mięśnie szkieletowe, stworzone przez tkankę mięśniową poprzecznie prążkowaną:
Mięśnie szkieletowe przymocowane są do kości za pomocą ścięgien.
Wytrzymałość ścięgien na rozciąganie jest bardzo duża.
Ścięgno o pokroju 1cm^2 (1 cm kwadratowy) wytrzymuje obciążenie od 600 kg do 800 kg.
Przy silnych i gwałtownych ruchach może ulec przerwaniu część mięśniowa albo może też odłamać się kawałek kości, lecz ścięgno nie zostanie zerwane. Długość części ścięgnowej bywa bardzo różna.
Mięsień o powierzchni przekroju poprzecznego 1cm^2 (1 cm kwadratowego) może przy skurczu podnieść od 5 do 13,5 kg!
Aby zmiany spowodowane pracą mięśni nie były szkodliwe dla konia, należy przyzwyczaić go do pracy powoli, czyli należy go trenować. W wyniku treningu osiąga się lepszy rozwój mięśni, wzrost ich masy, siły i sprawności, jak również trwałe zmiany w układzie krążenia i oddychania - jest to szereg przystosowań, które powodują zwiększoną wytrzymałość całego organizmu.
W zależności od położenia mięśnie szkieletowe dzielimy na:
- mięśnie głowy,
- mięśnie szyi i tułowia,
- mięśnie kończyn.
Kończyna piersiowa łączy się z tułowiem za pomocą tzw. mięśniozrostu (patrz w poście o Układzie kostnym). Cały ciężar przedniej części ciała jest jakby zawieszony na mięśniach łączących łopatkę i kość ramienną z kośćmi tułowia.
Dlatego też mięśnie łączące kończynę piersiową w tułowiem mają wygląd szerokich płatów. Nie ma tutaj połączenia stawowego, nie ma tutaj obojczyka i kości kruczej. Mięśnie biorą czynny udział w ustaleniu pozycji stojącej konia.
Dzięki ich prace zostają zachowane kąty stawowe kończyn.
Poniżej zamieszczam schemat stawów, wartości kątów stawowych i kierunki zginania w kończynie piersiowej (A) i miednicznej (B); wartości kątów stawowych postawy stojącej:
Spośród wielu zwierząt domowych jedynie koń może odpoczywać i spać stojąc.
Umożliwia to tzw. układ ustaleniowy kończyn.
Jest to zespół ścięgien, wiązadeł, rozcięgien i powięzi zastępujących pracę mięśni i odznaczających się powolną przemianą materii, dzięki czemu narządy te mogą bardzo długo pracować bez żadnych objawów zmęczenia.
Rozróżniamy układy ustaleniowe:
- kończyny piersiowej,
gdzie wskutek działania masy ciała, staw ramienny i łokciowy są zginane, staw nadgarstkowy jest w stanie równowagi chwiejnej, a staw pęcinowy w stanie tzw. nadwyprostnym.
Układ ustaleniowy ma za zadanie bez udziału pracy mięśni przeciwstawiać się zmianie kątów stawowych. Zgięcia stawu ramiennego zapobiegają silne ścięgna i powięzie mięśnia dwugłowego ramienia.
Na staw pęcinowy wywierany jest podczas stania bardzo duży nacisk, który dodatkowo zwiększa się podczas chodu.
- kończyny miednicznej,
który jest nieco słabszy niż kończyny przedniej, gdyż większy udział biorą w nim same mięśnie. Staw biodrowy nie ma własnego układu ustaleniowego, gdyż połączenie miednicy z kręgosłupem jest nieruchome. Natomiast stawy kolanowy, stępu i pęcinowy muszą być ustalane. Stawy kolanowy i stępu są ze sobą ściśle związane (zgięcie jednego powoduje zgięcie drugiego), staw kolanowy jest ustalany przez masywny mięsień czworogłowy uda. Mięsień ten po pewnym okresie pracy męczy się i dlatego koń co pewien czas zmienia obarczoną nogę.
Z łatwością można zaobserwować, jak odpoczywający w stajni koń utrzymuje masę ciała tylko na 3 kończynach: 2 przednich (zawsze) i - na przemian - na jednej z kończyn miednicznych. Druga kończyna miedniczna, nieznacznie zgięta, opiera się krawędzią kopyta o podłoże. Te przestępowanie z nogi na nogę wynika stąd, że układ ustaleniowy kończyn miednicznych jest słabszy od układu ustaleniowego kończyn piersiowych i jeden mięsień czworogłowy co pewien czas musi odpoczywać.
Z łatwością można zaobserwować, jak odpoczywający w stajni koń utrzymuje masę ciała tylko na 3 kończynach: 2 przednich (zawsze) i - na przemian - na jednej z kończyn miednicznych. Druga kończyna miedniczna, nieznacznie zgięta, opiera się krawędzią kopyta o podłoże. Te przestępowanie z nogi na nogę wynika stąd, że układ ustaleniowy kończyn miednicznych jest słabszy od układu ustaleniowego kończyn piersiowych i jeden mięsień czworogłowy co pewien czas musi odpoczywać.
Narządy pomocnicze mięśni, to dzięki nim w wydatny sposób zostaje usprawniona praca mięśni.
Są nimi:
Powięzie:
utworzone są z błony łącznotkankowej różnej grubości, otaczającej poszczególne mięśnie oraz ich grupy.
Służą między innymi do ustalenia mięśnia we właściwym położeniu, a także pomagają w utrzymywaniu ciężkich trzewi jamy brzusznej. Powięź, która znajduje się w ścianie brzucha konia zwana jest oponą żółtą.
Kaletki maziowe:
Są to małe, zamknięte woreczki, których wewnętrzna warstwa wytwarza maź zmniejszającą tarcie podczas przesuwania się mięśnia lub ścięgna.
Znajdują się one pod skórą, mięśniami, ścięgnami i więzadłami w tych miejscach, w których jednocześnie występują ostre krawędzie kości bądź wyrostki.
Pochewki maziowe ścięgnowe:
Są podobne zbudowane do kaletek, z tą różnicą, że są wydłużone i otaczają prawie całe ścięgno.
Zadanie pochewek ścięgnowych i kaletek maziowych jest podobne.
Trzeszczki:
Znajdują się one w tych miejscach, w których ścięgna przechodzą nad wystającymi tworami kostnymi w okolicach wierzchołków stawów (kolanowego, pęcinowego, kopytowego, itp...).
Trzeszczki, jak gdyby rolki kostne, chronią ścięgna przed uszkodzeniem, gdyż przesuwając się podczas ruchu mięśni po powierzchniach stawowych kości nie dopuszczają do tarcia ścięgna np. o ostrą krawędź kości podczas zginania stawu.
Zwiększają również wydajność pracy mięśni.
__________________________________
Tyle na dziś.
Tu także mam nadzieję, że temat wyczerpany, jutro postaram się dodać o układzie trawiennym.
Tymczasem dobranoc :)